sobota, 9 listopada 2013

Krótka historia wybielania zębów cz. I

wybielanie zębów
http://prestigedentalimplantcenter.com
Pragnienie posiadania bielszych zębów nie jest modą ostatnich lat. W rzeczywistości już w czasach biblijnych białe zęby postrzegane były jako bardziej atrakcyjne.

 „Częste golenie się i białe zęby to cnota”
Teofrast z Eresos

Guy de Chauliac, czternastowieczny chirurg, dokonał wielu obserwacji związanych z jamą ustną i na ich podstawie ustalił zasady jej codziennej higieny. Wśród nich był sposób na bielsze zęby, który polegał na czyszczeniu zębów mieszanką miodu, soli i octu.
Rozwój stomatologii spowodował, że coraz więcej ludzi zachowywało coraz więcej własnych zębów. Rosło także pragnienie, aby zachowane zęby korzystnie wyglądały przez długi czas. Połączenie tych dwóch czynników wraz z dodatkowym rozwojem chemii medycznej zaowocowało powstaniem pierwszych preparatów wybielających. W 1877 Chapple zaproponował kwas szczawiowy. Niedługo później Taft opisał podchloryn wapnia, a w 1884 roku Harlan opublikował pracę na temat nadtlenku wodoru i jego właściwości wybielających. W 1916 Kane przedstawił metodę usuwania fluorkowych przebarwień za pomocą 18% kwasu solnego, który rozpuszczał powierzchowną warstwę szkliwa. W 1918 roku Abbot dowiódł, że działanie czynników chemicznych może być wzmocnione poprzez ich aktywację za pomocą wzrostu temperatury i naświetlania. 
Niektóre ze współczesnych metod bazują na odkryciach Kane’a i Abbota.

Dopiero w 1989 roku została zaproponowana metoda wybielania, która stopniowo, w łagodny i bardziej przewidywalny sposób rozjaśniała zęby. Mowa tu o stosowaniu nadtlenku karbamidu, który nakładany był do zindywidualizowanych szyn i zakładany na zęby na kilka godzin. Preparat ten (lub nadtlenek wodoru) stosowany jest współcześnie w preparatach do wybielania zębów używanych w gabinetach lub zestawach do domowego wybielania.

Na podstawie: Freedman G., Contemporary esthetic dentistry, Elsevier Health Sciences, 2012

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz